Vaia, Juan! Vexo que ti fuches un pioneiro nesta loita! Pois si... imaxino que seguemos nas mesmas, por desgraza. Imaxino que gostarías do libro de Ugo Bardi "Los límites del crecimiento retomados", pois repasa todo o percorrido daquela mensaxe do informe ao Clube de Roma e como hoxe volve a nós cunha dureza abraiante, e aínda así, non dá aberto os ollos a ese sector social da esquerda ao que nos diriximos tantos. Grazas pola túa opinión, e se te animas a nomear 5 persoas, poderemos contabilizalas no resultado deste pequena enquisa :-)

Recomendable para toda persoa interesada no futuro, sobre todo a dedicada a política e sindicalismo. Lembro as caras de asombro nunha reunión a principios dos 80 con bregados sindicalistas cando expuxen a opinión de que ambientalmente sospeitaba (aínda existía a URSS) tan malo o capitalismo liberal coma o de estado, tras comentar a visión do Clube de Roma e do ecoloxismo de entón (Ehrlich,...) dun mundo limitado de recursos finitos: Ollos coma platos e meneos de cabeza, temo que non cambiou moito a mentalidade.

¿Habría que empezar por los alcaldes de las principales ciudades, no? Yo propongo a: Xulio Ferreiro, Jorge Suárez, Martiño Noriega, Abel Caballero, Lara Méndez y Lores. Sí ya sé que son 6, pero bueno, espero que valga mi voto.

Martiño Noriega, Yolanda Díaz, X.M. Beiras, Carolina Bescansa (vale considerala política galega?) e o alcalde de Vigo. Xa sei que considerar de esquerdas a Abel Caballero é ter a manga ancha de máis, pero a el daralle gusto e ao mellor así fai por ler o libro, pois doutro xeito...

Eu creo que todos!

e faría extensiva a obriga aos sindicalistas. Deben cambiar o seu punto de vista e mirar coas luces largas, non as de posición

O libro recoméndollo a calquera, mais dun modo urxente a aquelas persoas coas máis grandes responsabilidades políticas; xa as súas decisións (controladas polos poderes fácticos) estannos levando cara ao abismo desta etapa de fin de ciclo do industrialismo. As e os representantes do infame capitalismo (Rajoy, Feijóo, Sánchez, Susana Díaz, Rivera etc. etc.) son as facianas para vender o produto, que hoxe están e mañá non; por iso tería que ler o libro a partitocracia demócrata-cristiá, demócrata-liberal, social demócrata e demais formacións política instaladas no sistema capitalista.

Coido que é un erro centrar o alcance da obra na chamada "esquerda"... a concepción sobre a propiedade dos medios de producción e o papel dos productos interpostos de pago na economía non deben interferir na que vexo como mensaxe principal do libro: A reorganización das sociedades occidentais ante os problemas de esgotamento dos recursos e as consecuencias da actividade humana.

Dende logo si que hai que cambiar entre algúns dos políticos da que actualmente se chama "esquerda" esa tendencia a xustificar actividades económicas destructivas da natureza coa argumentación de mante-los postos de traballo.

Así que eu proporía como lectores a Rafael Cuíña Aparicio, Carmen Adan, Xabier Campos, Beatriz Sestayo e Mar Barcón Sánchez.

Pois estes;

Rafael Cuinha, Martinho Noriega, David Santomil, Ana Miranda e por último Xosé Manuel Beiras

Practicamente todos e todas o deberían ler pois, ademais de ser unha boa leitura para calquera, teñen o industrialismo moi metido nas súas cabezas. Moi difícil escoller só cinco entre tantos e tantas. A miña proposta é: Martiño Noriega, Xesús Seixo, Iolanda Díaz, Breogán Riobóo, Bieito Lobeira.

Eu penso que os políticos de máis de 40 ou 50 anos nestes país xa non teñen amaño. Se cadra había que centrarse na concienciación das camadas máis novas, comezando polas do Bloque, pois agora pode ser o momento, que parecen avanzar decididos a una refundación ou cousa semellante. Por eso a miña proposta son os máis novos da súa executiva actual, Noa Presas, Hadrián Dios, Eva Vilaverde, Xavier Campos, Xosé Antonio Rubal.